John Abbey (1785-1859) was een Engelse orgelbouwer die in 1825 op uitnodiging van Sébastien Érard, de beroemde harp en pianoforte bouwer, naar Parijs kwam om een aantal orgels te bouwen die Érard had ontworpen, zoals een orgel voor de Exposition publique des produits de l’industrie française in 1827, die de Grand Médaille d’or won. Abbey ontwikkelde zich al gauw tot een vooraanstaande orgelbouwer in Frankrijk en daarbuiten. Hij bouwde het eerste koororgel in een kerk in Parijs (St. Etienne-du-Mont). In de 1920’s verwierf de firma bekendheid als maker van bisocooporgels. John Abbey introduceerde diverse innovatieve (Engelse) technieken, waaronder de zwelkast (!), balansklavieren, pedaaltreden om registerwisselingen snel te kunnen uitvoeren, vrije tongwerken, het register Dulciana en een verbeterde windvoorziening (balgen ontworpen door Cummins). Na zijn dood in 1859, zetten zijn beide zonen het bedrijf voort: Eugène (Edwin) Abbey (1840-1895) en John Albert Abbey (1843-1930). Ze kregen vele onderscheidingen, o.a. een Grand Prix op de wereldtentoonstelling van 1900. Eugène's zoon John-Marie Abbey (1886-1931) was de laatste orgelbouwer in deze familie. Het bedrijf stopte in 1935. In totaal bouwden de Abbey’s zo’n 500 orgels.